འཕགས་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན་གྱི་མདོ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ།
The Prajñāpāramitā Sūtra of Vajraketu
(Ārya Prajñāpāramitā Vajraketu Mahāyāna Sūtra)
Tibetan title: 'phags pa shes rab kyi pha rol tu phyin pa rdo rje rgyal mtshan gyi mdo theg pa chen po
བཀའ་འགྱུར་ལས། སྣ་ཚོགས། ཀ།
From the Kangyur, the Various Section, Volume Ka (Lhasa edition).
Translated from the Tibetan by Erick Tsiknopoulos
།།རྒྱ་གར་སྐད་དུ། ཨཱརྱ་ཛྙཱ་པ་ར་མི་ཏཱ་བཛྲ་ཀེ་ཏུ་མཧཱ་ཡཱ་ན་སཱུ་ཏྲ།
In the Indian Language [Sanskrit]: Ārya Prajñāpāramitā Vajraketu Mahāyāna Sūtra (ārya-prajñā-pāramitā-vajraketu-mahāyāna-sūtra)
བོད་སྐད་དུ། འཕགས་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན་གྱི་མདོ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ།
In the Tibetan Language: P’akpa Sheyrap kyi P’aröltuch’inpa Dorjé Gyelnts’en gyi Do T’ekpach’enpo (‘phags pa shes rab kyi pha rol tu phyin pa rdo rje rgyal mtshan gyi mdo theg pa chen po)
In the English Language: The Noble Mahāyāna Discourse to Vajraketu on the Transcendental Practice of Discerning Insight (The Noble Prajñā-pāramitā Mahāyāna Sūtra of Vajraketu)
སངས་རྒྱས་དང༌། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ།
HOMAGE TO ALL BUDDHAS AND BODHISATTVAS.
།འདི་སྐད་བདག་གིས་ཐོས་པ་དུས་གཅིག་ན༑ བཅོམ་ལྡན་འདས་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ན་བཞུགས་ཏེ། ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་པའི་འཁོར་དང་ཐབས་ཅིག་གོ། དེ་ནས་དེའི་ཚེ་འཁོར་དེར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན་འདུག་པ་དེ་སྟན་ལས་ལངས་ཏེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་ཏོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས། ཆོས་གང་དང་ལྡན་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལགས།
Thus have I heard. On one occasion, the Bhagavān (the Buddha) was staying in Rājagṛha, where he dwelt together in the company of an all-inclusive assembly. Moreover, at that time, in that retinue there sat the Bodhisattva Vajraketu, who then rose from his seat, and thereupon addressed the Bhagavān in the following words: “O World Honored One, what sort of Dharma (spiritual teachings) does the transcendental practice of discerning insight (prajñā-pāramitā) truly possess?"
།བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན། ཆོས་རྣམ་པ་བཞི་དང་ལྡན་པ་སྟེ། བཞི་གང་ཞེ་ན། འདི་ལྟ་སྟེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་མངོན་པ་དང༌། འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་མི་རྟག་པ་དང༌། སྡུག་བསྔལ་བར་ཤེས་པ་དང༌། སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི་ཆོས་ཉིད་དུ་ལྡན་པ་དང༌། ཐམས་ཅད་དུ་མི་རྟོག་མི་དམིགས་པར་བསྒོམ་པའོ།
The Bhagavān replied by granting his instruction thus: “Vajraketu, it (the prajñā-pāramitā) is endowed with four types of Dharma. And what are those four? They are, namely, (1) clearly seeing all phenomena to be emptiness, (2) understanding the impermanence and suffering of all compounded things, (3) having the personal experience of Dharmatā (the true nature of reality), which is free from all conceptual elaborations, and (4) meditating on everything as being inconceivable and non-objectifiable (or beyond conceptual reification).”
།གཞན་ཡང་ཆོས་རྣམ་པ་བཞི་དང་ལྡན་ན། ཤེས་རབ་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་སྟེ། བཞི་གང་ཞེ་ན། འདི་ལྟ་སྟེ། དང་པོ་གང་ཟག་ཆོས་སྨྲ་བའི་མཁན་པོ་བསྟེན་པ་དང༌། གཉིས་པ་དེའི་དམ་པའི་ཆོས་ཉན་པ་དང༌། གསུམ་པ་དོན་ལ་འཇུག་ཅིང་སེམས་པ་དང༌། བཞི་ང་གཞན་ལ་ཚུལ་བཞིན་དུ་སྟོན་པར་མོས་པ་སྟེ། འདི་ནི། ཤེས་རབ་སྐྱེ་བའི་རྒྱུའོ།
“Having a further four types of Dharma is the cause which gives rise to discerning insight (prajñā). And what are those four? The first is seeking guidance from individuals who explain the Dharma that are knowledgeable (and proficient in the spiritual practice of the Dharma); the second is listening to their teachings on the Sublime Dharma; the third is engaging with and contemplating their meaning; and the fourth is aspiring to oneself properly teach others. It is these which are the cause of giving rise to discerning insight.”
།རིགས་ཀྱི་བུ། གཞན་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་འདི་ལྟ་སྟེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་གྱིས་རྣམ་པར་དག་པས་སྟོང་པ་དང༌། བདག་མེད་པ་དང༌། དངོས་པོ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དང༌། མཚན་མ་མེད་པ་དང༌། མ་བཅིངས་པ་དང༌། མ་གྲོལ་བ་དང༌། སྣང་བ་མེད་པ་དང༌། མུན་པ་མེད་པའི་རང་བཞིན་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །དེ་ལྟ་བས་ན། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བ་མེད་པ་དང༌། གནས་པ་མེད་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ།
"O fortunate son, Bodhisattvas must furthermore understand that all phenomena, because they are wholly pure in all respects, are therefore of the nature of emptiness, devoid of ‘self’, insubstantial in their fundamental essence, without defining characteristics, not bound, and not freed; not appearing and not obscured. Consequently, it is with this perspective that Bodhisattvas must train in the transcendental practice of discerning insight (prajñā-pāramitā). They must train in the transcendental practice of discerning insight by doing so within the context of the non-arising and non-abiding of all phenomena.”
།བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། དངོས་མེད་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་བསྒོམ། །ཤེས་རབ་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་ལ་མོས། །མཚན་མ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི། །ཤེས་རབ་དོན་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ།
The Bhagavān then imparted his guidance (in the following verses):
“Meditate on the lack of real substance as the very essence;
Aspire for the cause which gives rise to discerning insight.
One should train in the true meaning of discerning insight:
That which is free of all defining characteristics.”
།བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དེ་སྐད་ཅེས་བཀའ་སྩལ་ནས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན་ལ་སོགས་པ་ལྷ་དང༌། མི་དང༌། ལྷ་མ་ཡིན་དང༌། དྲི་ཟར་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་ཡི་རང་སྟེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གསུངས་པ་ལ་མངོན་པར་བསྟོད་དོ།
After the Bhagavān had given his instruction with those words, all the Bodhisattvas present, such as Vajraketu, and the whole world, with its gods, men, demigods and gandharvas, rejoiced; and they joyfully praised what had been spoken by the Bhagavān.
།འཕགས་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན་གྱི་མདོ་རྫོགས་སོ།། །།
THE NOBLE PRAJÑĀ-PĀRAMITĀ MAHĀYĀNA SŪTRA OF VAJRAKETU IS COMPLETE.
Translated from the Tibetan by Erick Tsiknopoulos, August 19th-22nd, 2018. Revised and edited on February 15th, 2023.
Comments